Henny Noorlag is op 17 juni overleden. Zij was een enthousiaste deelnemer aan de gespreksgroep De kunst van het ouder worden. Verder heeft ze maar af en toe deelgenomen aan activiteiten van Deventer Huisgenoten, maar in de coronatijd deed ze vaak enthousiast mee aan de zoomgesprekken. Ze zat dan, thuis, blij naar buiten te kijken naar haar tuin en de mooie lucht. In de gespreksgroep was ons onderwerp een keer: Wat is de kunst van het ouder worden? Gezamenlijk kwamen we erachter dat “accepteren wat er op je pad komt” een houding is waarbij het leven minder ingewikkeld wordt. Henny heeft deze houding in de praktijk laten zien. Ze had ALS, een “klote-ziekte” zoals ze het zelf omschreef. Ze klaagde nooit. Heel erg vond ze dat ze het zwemmen moest opgeven. Heel lang, dankzij de hulp van haar man en anderen, ging ze drie keer in de week naar het buitenzwembad in Borgele. Op de vraag wie heeft een belangrijke rol gespeeld in je jeugd was haar antwoord: mijn opa; hij heeft mij leren kijken naar de natuur. En dat kijken heeft ze haar leven lang volgehouden. Langzaam verslechterde haar conditie. Wij zullen haar missen in onze groep. Een pracht- mens, een geweldig voorbeeld. Altijd blij met wat ze had en wat ze wèl kon. Hetty Heling en Marja Kroef

Op 29 maart 2023 overleed Tineke Vuister. Zij was vanaf het begin de enthousiaste gastvrouw van de gespreksgroep Kijk op het nieuws – eerder Keek op de week.  Om de twee weken ontving ze samen met haar man Dom de deelnemers in hun huis aan de Cruquiushof. Goede gesprekken over actuele ontwikkelingen in politiek, cultuur en onderwijs boeiden en bevielen haar enorm. Vaak gingen we gezamenlijk op zoek naar lichtpuntjes tussen het al te sombere wereldnieuws.

Een tijdje na het overlijden van Dom werd Tineke behoorlijk ziek; ze moest revalideren en kon niet meer alleen wonen. Ze kreeg eerst een gastenkamer in Nieuw Rollecate. Toen ze er een mooi eigen appartement kreeg, werden onze bijeenkomsten hervat. Tineke was daar erg blij mee, want ondanks de voortreffelijke zorg had ze te weinig zinvol contact met medebewoners, zeker als het om de actualiteit ging. Ze bleef de krant spellen en kwam op elke bijeenkomst enthousiast met zinvolle inbreng. Het is heel spijtig dat ze na een ongelukkige val zo snel het leven heeft moeten loslaten. De overig groepsleden missen haar. Dick Faber

Tineke Vuister was een enthousiaste deelneemster van de gespreksgroep De kunst van het ouder worden. Zij demonstreerde hoe je kunt omgaan met lichamelijke ongemakken, en toch genieten van de kleine dingen in het leven: “Ik moet eigenlijk aan de lijn doen maar toch neem ik nu een lekker koekje bij de koffie.”

Ze vertelde over de uitdagingen in Nieuw Rollecate, een huis met verschillende mensen die ieder hun eigen gewoontes hebben. Het klimaat en de energieproblematiek gingen Tineke ter harte. Ze moest daarin dingen accepteren waar ze geen controle over had. Tineke stond midden in het leven, ze was breed geïnteresseerd.  Mild naar zichzelf en mild naar de ander. Dankbaar was ze voor al die mensen die probeerden het haar naar de zin te maken. Het was erg fijn haar in onze groep te hebben. Hetty Heling

Op 8 juli 2022 overleed Bert van Bekkum. Zijn vrouw Eeke Baron, ook lid van onze vereniging, moest afscheid van hem nemen “met veel verdriet maar in het vertrouwen dat hij nu zijn rust heeft gevonden.”

Bert nam deel aan de Kijk-op-het-nieuws groep. Hij was hier onze vaste thee-schenker; altijd attent en behulpzaam. Hij praatte graag mee over wat in ons land en in de wereld gebeurt. Hij kon fel van leer trekken, zeker als zijn rechtvaardigheidsgevoel werd geprikkeld. Hij probeerde vaak tegenwicht te bieden tegen - in zijn ogen - al te rationele argumenten. Hij wilde het gevoel laten spreken en legde daarbij demonstratief zijn hand op zijn hart. Zo dwong hij ons te zoeken naar evenwicht tussen hoofd en hart, tussen verstand en gevoel.

Bert stond aan de wieg van de eerste bridgegroep bij Deventer Huisgenoten. Het laatste jaar was hij soms te vinden in sportschool Akdeniz. Hij was 80 jaar oud.

Dick Faber en Marja Kroef

Jos, het boegbeeld van onze vereniging, was een levenskunstenares die veel indruk op ons heeft gemaakt. Ze zette haar eigen herinneringen om in prachtige schilderijen en vertederende verhalen. Ze verstond de kunst van het ouder worden en heeft ons laten kennismaken met de kunst van het sterven.   Toen in 2019 haar krachten afnamen en ze er niet meer op uit kon, ontving ze ons bij haar thuis. Dat waren mooie momenten.

De voltallige Dromengroep kwam nog bij haar. Daarna lukt het niet meer met andere groepen. Ze schreef een afscheidsbrief aan de mensen van de Koffiegroep en de gespreksgroep ‘De kunst van het ouder worden':

“Ik had zo graag een leuk afscheidsfeestje voor ons willen organiseren, maar m’n krachten zijn zo afgenomen dat ik dat helemaal niet kan, en nu dus ook niet meer wil. En na morgenmiddag, na een gesprek met de huisarts, wil ik denk ik ook geen echt afscheid meer hebben. Hoe het verder met mij gaat weet ik niet, de meningen zijn sterk verdeeld hoe lang dat duurt. Maar als er mensen nog afscheid van me zouden willen nemen dan zouden die tot morgenmiddag nog kunnen komen."

"Als mensen zich tegen laten houden door emoties vind ik dat heel jammer want ik hou van hun emoties. Want dan hebben ze de gave der tranen en dat is een gave die minstens zo mooi is als de gave van de gulle lach.

Dag lieve mensen, ik neem jullie als herinneringen aan aardige, lieve zorg mee…”

Dag lieve Jos, wij koesteren de mooie herinneringen aan jou.

Henk leerde ik kennen tijdens een van de eerste bijeenkomsten van Deventer Huisgenoten, in de oude centrale bibliotheek aan de Brink. Ik deed een oproep voor de start van een gespreksgroep over ‘Een waardig levenseinde’ en Henk wilde die wel samen met mij begeleiden. Er volgden vele boeiende gesprekken bij Henk thuis, waarin heel zijn leven voorbijtrok, tot en met zijn kleinkinderen. Hoe hij als predikant en als vormingswerker heeft gewerkt. Hoe zijn leven was naast zijn vrouw, toen zij wethouder was bij de gemeente Deventer. Zoals zij ziek werd en steeds minder kon. En hoe machteloos hij zich voelde toen de arts geen euthanasie wilde geven en zijn vrouw in een lang proces van palliatieve sedatie terechtkwam. Voor zijn gevoel had hij zo geen afscheid van haar kunnen nemen. Dit was zijn motivatie om deel te nemen aan de gespreksgroep over het levenseinde: wat hij had meegemaakt, zo moest het niet.

In al zijn werk was hij een mensen-mens, met een enorme ervaring aan hoe het in organisaties kan verkeren. Zo kon hij ook meermalen bestuur en medewerkers van Deventer Huisgenoten advies geven.

Intussen ging zijn lijf al niet meer zoals hij zelf graag wilde. Hij had me wel eens gezegd dat als hij er nog slechter aan toe zou zijn, hij dan euthanasie zou willen. Maar intussen verhuisde hij nog wel naar een appartement in het centrum. Drie weken terug had ik nog een lang gesprek met hem. Zijn belangstelling voor alles en iedereen was nog altijd even groot en hartelijk. En dan ineens op 27 augustus 2020 het bericht dat hij niet meer bij ons is. Ik kon het niet meteen bevatten.

Maarten van Rootselaar

John, geboren in 1944, was de starter van de Huisgenoten-bridgeclub. Daar werden we heel vertrouwd met elkaar; het was fijn ons hart te kunnen luchten. Zijn leefregel was: blijf lachen. 

Hij voelde zich in de loop der jaren bepaald niet jonger worden. Zijn lijf kreeg problemen en het kostte steeds meer moeite om ergens te komen.

Toch deed hij dat graag; hij was ook een regelmatige deelnemer aan het koffiegesprek op dinsdagochtend. Johns deelnemen bestond dan de meeste tijd uit luisteren en nadenken. Uit zichzelf zou hij niet snel het woord nemen. Als de gespreksleider hem, meestal als laatste, vroeg wat hij vond of dacht, kwam er een langdurig “tjaaa” uit zijn mond. Gevolgd door een veel langduriger filosofisch betoog. Daardoor gesterkt konden we verder met onze week.

Hoe weinig John soms zei, wat hij zei was raak en we missen hem. Hij overleed op 12 augustus 2021.

Ineke van Slooten en Marja Kroef

Op 8 januari zat Janne Smit te genieten van het gesprek tijdens de lounge. Het ging over geheugenproblemen. De aanwezigen, met name Janne, vroegen ouderenarts Hugo van Andel het hemd van het lijf. Dit was Janne op zijn best: geïnteresseerd, betrokken en openhartig. Op vrijdag 18 januari 2019 is Janne in het ziekenhuis overleden. Op 25 januari hebben we in een mooie, indrukwekkende bijeenkomst afscheid van hem genomen. Wat missen Jannes bijdrage in gesprekken, zijn opgewektheid en humor.

Margje van der Steeg was een bijzondere vrouw. Meestal bijzonder aardig, soms ook bijzonder knorrig. Zeer zeker bijzonder strijdlustig. En die eigenschap combineerde ze dan weer met een grote mate van zachtaardigheid. Haar feministische houding, haar eigenzinnigheid en zelfstandigheid waren voor mij heel herkenbaar. Op eigen wijze en op eigen houtje stapte ze door het leven. Dat deed ze tot het einde. Ik leerde Margje kennen bij Deventer Huisgenoten. Ze kwam hier en daar eens snuffelen aan activiteiten, maar zich echt verbinden was er niet bij. Haar aanwezigheid vond ik altijd fijn, want ze had mooie verhalen en strijdlustige opvattingen. Daarentegen kreeg ik een keer de pin op mijn neus toen ik haar belde: ja ja, er was die ochtend koffiegesprek geweest en we hadden het zeker over haar gehad en nu belde ik haar omdat we dachten dat ze eenzaam of zielig was…. Verbouwereerd ontkende ik dat. Ze wilde dat mensen haar met rust lieten. Ze had van alles te doen en te overdenken, en werd niet graag verrast. Toen ik een keer bij haar op bezoek was en heel veel last van mijn knie had, kreeg ik haar wandelstok. Nee, terug hoefde ze die niet, ze zou hem toch niet meer gebruiken….. Een vrolijke, kleurige wandelstok, zoals bij Margje paste. Margje is vertrokken zoals ze wilde: stilletjes, zonder nog met iemand van Huisgenoten contact op te nemen. Ze overleed in februari 2021. Ik ben blij haar gekend te hebben en koester haar wandelstok. Dat is een steuntje maar hij zeurt niet aan je hoofd.

Marja Kroef

Op 9 oktober 2020 is ons lid An Dorren overleden. An kon enorm genieten van onze bijeenkomsten. In het koffiegesprek was ze duidelijk aanwezig en probeerde ze altijd een positieve en weldoordachte bijdrage te leveren. Met haar Limburgse accent en veel humor wist ze iedereen voor zich in te nemen. En ook al had ze veel gezondheidsklachten, ze klaagde nooit. We zullen haar interesse in de wereld en in de medemensen, haar positiviteit en humor missen.

Trudi was vanaf het begin lid van Deventer Huisgenoten. Zij heeft deelgenomen aan de Leesclub en was bijna altijd aanwezig bij de grotere evenementen zoals paaslunch, kerstkoffie en nieuwsjaarsborrel. Ze deed vrijwilligerswerk bij Humanitas, en genoot enorm van haar kleinkinderen. We herinneren ons Trudi als een warm persoon, geïnteresseerd in de ander en altijd goed gehumeurd.

Op haar overlijdenskaart stond dan ook: ‘Als je in de harten van zo veel mensen een plekje hebt gekregen, heb je een goed leven gehad.’ Trudi overleed op 11 juli 2020.

Martha werd in 2019 lid van Deventer Huisgenoten. Zij genoot van het samenzijn op de inloop- en loungebijeenkomsten. Hoewel haar gezondheid haar regelmatig parten speelde, probeerde zij zoveel mogelijk te komen. Ze was geïnteresseerd in wat er om haar heen gebeurde en kon daardoor een zinvolle bijdrage aan gesprekken leveren. Martha had heel veel humor; ze maakte regelmatig een grapje. Martha overleed op 18 september 2020.

Op 18 mei 2021, een dag voor haar 82e verjaardag, is ons lid Tonny de Graaf na een kort ziekbed overleden. Tonny was al een tijdje lid van Deventer Huisgenoten. Zij deed mee met de Trekvogels en was voor elk uitje te porren. Regelmatig droeg ze zelf ideeën voor uitjes aan. Helaas lukte het lopen de laatste tijd wat minder goed, waardoor - en door de coronabeperkingen - er voor haar minder activiteiten waren. Tonny kwam af en toe naar een koffiegesprek, naar de lunch en zeker naar alle grotere bijeenkomsten. Ze kon enorm genieten van de ontmoeting en het samenzijn met anderen.

Gerrie maakte kennis met Deventer Huisgenoten toen wij in januari 2020 de lounge in gebouw De Schalm (Borgele) startten. Al snel werd het een hechte groep en meldde zij zich ook als lid van onze vereniging aan. Zij hield van gezelligheid en uitstapjes, en keek uit naar de activiteiten waaraan zij kon deelnemen. Zij heeft genoten van de high tea zomer 2020 in de tuin van Harriet. Daarna gooide corona roet in het eten en werden veel activiteiten noodgedwongen stopgezet. Jammer genoeg heeft zij hierdoor niet meer de kans gekregen om haar plek bij ons te vinden. Gerrie overleed op 8 augustus 2021.